પ્રેમનો એકરાર કરવામાં જરાક મોડો પડ્યોએમનું દિલ જીતવામાં જરાક મોડો પડ્યો બંધ દરવાજો ખખડાવીને તેઓ ચાલ્યા ગયાસ્વપ્નમાંહેથી આંખો ખોલવામાં જરાક મોડો પડ્યો. મૌનને પણ વાંચવમાં હતો વિશાલ કાબેલઆંખના ઇશારા સમજવામાં જરાક મોડો પડ્યો વર્ષોની તમન્ના હતી જેની જીંદગીને એમરણ હાથતાળી આપી છટક્યું જરાક મોડો પડ્યો

સફાળો જાગી ગયો કે આ ચમકારો શેનો થયો?મારા સ્વપ્ન ઝાંઝવામાં એક યાદ તગતગી હતી ભલભલી વાતોને કાળની થપાટો ભુલાવી દેપણ તારા મિલનની ક્ષણ સમયથી અળગી હતી ચોરે કોટવાળને દંડ્યાની ઘટના સાચી પડી કેઆકાશે સાચે જ તલસતી ધરતીને ઠગી હતી સદા વિરક્તિની બડાશ મારતો છતાં વિરહથીહું સાક્ષી છું કે મેરૂની ધરી જરા ડગી હતી

જિંદગીથી થઇ ગયો છુ ત્રસ્તકારણ દુઃખોથી થઇ ગયો છુ વ્યસ્ત સુખોની ક્ષણોને શોધવાનો સમય ક્યાં?અસહ્ય વેદનાથી થઇ ગયો છુ પસ્ત ખુંદવી હતી જીવનની કેટલીયે ગિરિમાળાઓઅચાનક લકવાથી થઇ ગયો છુ ગ્રસ્ત નહોતો જોયો જીવનમાં અંધકાર કદીભર મધ્યાહને થઇ ગયો છુ અસ્ત

સમયનો મદારી એવું કંઇક કરી જાયઆ આતમની સળગતી વેદના ઠરી જાય યુગોથી રાખ્યો હ્રદયમાં દફન મૂક પ્રેમનથી જીરવાતો હવે આંસુ બની ખરી જાય કબૂલ છે મને હરેક જુલ્મ, સિતમ પણકલેજુ કપાય જ્યારે, સામુ જોઇ ફરી જાય પકડીને રાખી હોય બંધ મુઠ્ઠીમાં જિંદગીચૂપચાપ દરીયાની રેત માફક સરી જાય. લખી દીધી મારી જિંદગી બીજાને નામજીવાડવાનો શો અર્થ […]